“Vanaf mijn zestiende wilde ik heel graag verpleegkundige worden. Na de A-opleiding heb ik de kinderaantekening gehaald, de neonatologieopleiding en de IC/CCU-opleiding. Omdat ik steeds meer moeite kreeg met de wisseldiensten solliciteerde ik als hemofilieverpleegkundige. Een geweldige stap. Ik begeleid chronische patiënten, van baby’s tot de volwassenen leeftijd. We zijn een klein team en werken nauw samen met de artsen. Ik werk heel zelfstandig, doe een verpleegkundige poli, geef klinische lessen in de kliniek maar soms ook een presentatie op een internationaal congres. Uitdagingen die nieuw zijn en zeer inspirerend.”
“Omdat je met veel verschillende mensen te maken hebt, moet je je goed kunnen aanpassen. Ik heb een opgeruimd, positief karakter en ik merk dat dit een handige eigenschap is. Zonder veel moeite lukt het vaak om patiënten gerust te stellen.”
“Als de verhouding patiëntencontact en administratie 70/30 is, als ik net iets extra’s voor de patiënt heb kunnen doen, als ik zie dat mijn werk ertoe doet, wanneer ik gezellig geluncht heb met mijn collega’s en als er gelachen is.”
“Als ik een keuze moet maken is dat een meisje van net 18 jaar met cystic fibrose. Ze lag aan de beademing maar was wel wakker. Terwijl ik haar samen met een collega aan het verzorgen was stond de televisie aan. Toen het nummer van Celine Dion ‘My heart will go on’ uit de film Titanic voorbijkwam, pakte ze de afstandsbediening. Ze zette het volume heel hard, de muziek klonk prachtig door de kamer en er stroomden dikke tranen over haar wangen. Ik vond het zo’n mooi, ontroerend moment dat ik het nooit ben vergeten.”